ساعت فلش

گندم به مزرعه سفر مي كند

باران سوار قطار به مقصد زمين است

آسمان در دل خود ميزبان ستاره هاست

....و

طبيعت غرق شادي و آرامش است

لبخند مي زند هر روز، بر چهره هاي عبوس آدم ها

آدم هاي گيركرده در هبوط لحظه هاي ناب

و فراموشي زمان زنگ زده حسرت هاي ديروز

آدمي سخت مشغول كوبيدن درهاي سكوت است

و ريسمان هيجان هاي نا خواسته را چنان مي بافد كه گريزي ندارد

آهاي آدم!

....امشب تنها يك لحظه به چشمك ستاره لبخند بزن و بدان

تو تنها نيستي

اگه گوشه و كنار دلت 

حرفي            

ماجرايي       

و كلامي هست    

كه داره اذيتت مي كنه                   

كه دوست داري بيان كني         

اما به هزار و يك اما 

نمي توني بگي 

اينجا

حالا 

بگو

نذار جمع شن

فرشاد ابراهيم پور از اختصاص يارانه كتاب به دانشجويان اين دانشگاه خبر داد. 

به گزارش پايگاه خبري دانشجويان پيام نور : فرشاد ابراهيم پور رييس دانشگاه پيام نور استان تهران اظهار داشت: با پيگيري هاي صورت گرفته مقرر شده است كه يارانه كتاب در شهريه دانشجويان پيام نور لحاظ شود تا حقي از آنها اجحاف نشده و ازاين يارانه بهرمند شوند.

رييس دانشگاه پيام نوراستان تهران در ادامه در خصوص كيفيت آموزشي كتابهاي اين دانشگاه تصريح كرد: به دليل كيفيت بالاي كتابهاي دانشگاه پيام نور، اساتيد ديگر دانشگاهها اين كتابها را به عنوان منبع به دانشجويان خود معرفي مي كنند.

فرشاد ابراهيم پور با اشاره به اين مطلب كه در اين صورت دانشجويان ما با كمبود كتاب مواجه مي شوند، افزود: دو راه حل براي رفع اين مشكل در نظر گرفته شده است و يارانه كتاب در شهريه دانشجويان لحاظ مي شود.

وي در پايان راه حل اين مشكل را افزايش چاپ كتاب و قرار دادن يك بخش در شهريه دانشجويان به عنوان يارانه كتاب عنوان كرد و لحاظ يارانه كتاب در شهريه دانشجويان را براي حل مشكل موجود مناسب دانست.

قائم مقام رئيس دانشگاه پيام نور گفت : افزايش شهريه دانشجويان دانشگاه پيام نور به دليل اختلالات سايت گلستان بوده است. 

به گزارش پايگاه خبري دانشجويان پيام نور : سعيد حسامي ، قائم مقام رئيس دانشگاه پيام نور در نشستي خبري كه امروز – ۲۳ مهرماه ۱۳۹۰ – در سازمان مركزي دانشگاه پيام نور برگزار شد ، در بخشي از صحبت‌هاي خود در پاسخ به اين سؤال كه به رغم تاكيد مسئولان دانشگاه پيام نور چرا اين دانشگاه در اين سال تحصيلي جديد ۲۰ درصد افزايش شهريه دارد، گفت: افزايش شهريه دانشجويان دانشگاه پيام نور حقيقي نيست و اين مشكل به دليل اختلالي است كه در سايت گلستان دانشگاه پيام نور به وجود آمده است. 

وي همچنين افزود : تمام شهريه اضافي به دانشجويان باز گردانده مي‌شود و دانشجويان نگران اين موضوع نباشند.

در اين ماهي رو كه الان پيش رو داريم (مهر ماه)، سالروز جشن باستاني ما ايرانيان (جشن مهرگان) است . 
روزي كه با كمك و ياري خداوند متعال ، كاوه آهنگر (پادشاه و پهلوان ايراني) توانست كشور ما (ايران) رو از چنگ ضحاك ستمگر آزاد كند و او را شكست داده و بر تخت پادشاهي حكم براند.
ايرانيان هم به مناسبت اين روز عزيز ، جشني به نام «جشن مهرگان» برپا كردند. 
مهرگان به معني محبت و به هم پيوستن و رها شدن از شرّ ظلم و تباهي است. و ما نيز به مناسبت ايراني بودن خود و افتخار به اين نژاد ، همه ساله اين روز را پاس مي‌داريم.

 لحظه لحظه هاتون در باد سرد پاييزي    گرم از نور اميد

ملا نصرالدين هميشه اشتباه مي‌كرد  

ملا نصرالدين هر روز در بازار گدايي مي‌كرد و مردم با نيرنگي٬ حماقت او را دست مي‌انداختند.

دو سكه به او نشان مي‌دادند كه يكي شان طلا بود و يكي از نقره.

اما ملا نصرالدين هميشه سكه ي نقره را انتخاب مي‌كرد.

اين داستان در تمام منطقه پخش شد.

هر روز گروهي زن و مرد مي‌آمدند و دو سكه به او نشان مي دادند و ملا نصرالدين هميشه سكه ي نقره را انتخاب مي‌كرد.

تا اين كه مرد مهرباني از راه رسيد و از اين كه ملا نصرالدين را آن طور دست مي‌انداختند٬ ناراحت شد.

در گوشه ي ميدان به سراغش رفت و گفت:

هر وقت دو سكه به تو نشان دادند٬ سكه ي طلا را بردار.

اين طوري هم پول بيشتري گيرت مي‌آيد و هم ديگر دستت نمي‌اندازند.

ملا نصرالدين پاسخ داد:

ظاهراً حق با شماست٬ اما اگر سكه ي طلا را بردارم٬ ديگر مردم به من پول نمي‌دهند تا ثابت كنند كه من احمق تر از آن‌هايم.

شما نمي‌دانيد تا حالا با اين كلك چقدر پول گير آورده‌ام. 

روزي دختر كوچولويي از مادرش پرسيد: مامان؟ نژاد انسان ها از كجا اومد؟
مادر جواب داد: خداوند آدم و حوا را خلق كرد. اون ها بچه دار شدند و اين جوري نژاد انسان ها به وجود اومد
دو روز بعد دخترك همين سوال رو از پدرش پرسيد.
پدرش پاسخ داد: خيلي سال پيش ميمون ها تكامل يافتند و نژاد انسان ها پديد اومد
دختر كوچولو كه گيج شده بود نزد مادرش رفت و گفت: مامان؟ تو گفتي خدا انسان ها رو آفريد ولي بابا ميگه انسان ها تكامل يافته ي ميمون ها هستند...من كه نمي فهمم!
مادرش گفت: عزيز دلم خيلي ساده است. من بهت در مورد خانواده ي خودم گفتم و بابات در مورد خانواده ي خودش

چند سال پيش، در يك روز گرم تابستان، پسر كوچكي با عجله لباسهايش را در آورد و خنده كنان داخل درياچه شيرجه رفت. مادرش از پنجره نگاهش مي‌كرد و از شادي كودكش لذت مي‌برد. مادر ناگهان تمساحي را ديد كه به سوي پسرش شنا مي‌كرد. مادر وحشتزده به سمت درياچه دويد و با فريادش پسرش را صدا زد . پسرش سرش را برگرداند ولي ديگر دير شده بود.
تمساح با يك چرخش پاهاي كودك را گرفت تا زير آب بكشد، مادر از راه رسيد و از روي اسكله بازوي پسرش را گرفت. تمساح پسر را با قدرت مي‌كشيد ولي عشق مادر آنقدر زياد بود كه نمي گذاشت پسر در كام تمساح رها شود.كشاورزي كه در حال عبور از آن حوالي بود، صداي فرياد مادر را شنيد، به طرف آنها دويد و با چنگك محكم بر سر تمساح زد و او را فراري داد.
پسر را سريع به بيمارستان رساندند. دو ماه گذشت تا پسر بهبودي پيدا كند. پاهايش با آرواره هاي تمساح سوراخ سوراخ شده بود و روي بازوهايش جاي زخم ناخنهاي مادرش مانده بود.
خبرنگاري كه با كودك مصاحبه مي‌كرد از او خواست تا جاي زخمهايش را به او نشان دهد. پسر شلوارش را كنار زد و با ناراحتي زخمها را نشان داد، سپس با غرور بازوهايش را نشان داد و گفت: «اين زخم‌ها را دوست دارم، اينها خراش‌هاي عشق مادرم هستند».
*گاهي مثل يك كودكِ قدرشناس، خراش‌هاي عشق خداوند را به خودت نشان بده. خواهي ديد چقدر دوست داشتني هستند

داستان واقعي است

اين پسر كه  دو هفته قبل   از حادثه از  دانشگاه  Wisconsin-Madison   فارغ التحصيل در رشته MBA  شده بود ،  براي ديدن خانواده اش به خانه مي آيد.  بعد از صرف ناهار با پدر  به اتاقش مي رود تا قبل از آمدن مادرش  به خانه  و ديدن او، كمي استراحت كند.  اما  مدتي بعد همسايه ها با ديدن آتش به 911 زنگ مي زنند. متاسفانه پسر خانواده در اين حادثه جان خود را از دست مي دهد .

يك روز ملا نصر الدين براي تعمير بام خانه خود مجبور شد، مصالح ساختماني را بر پشت الاغ بگذارد و به بالاي پشت بام ببرد. الاغ هم به سختي از پله ها بالا رفت . ملا مصالح ساختماني را از دوش الاغ برداشت و سپس الاغ را بطرف پايين هدايت كرد.
ملا نمي دانست كه خر از پله بالا مي رود، ولي به هيچ وجه از پله پايين نمي آيد. هر كاري كرد الاغ از پله پايين نيآمد. ملا الاغ را رها كرد و به خانه آمد كه استراحت كند. در همين موقع ديد الاغ دارد روي پشت بام بالا و پايين مي پرد. وقتي كه دوباره به پشت بام رفت، مي خواست الاغ را آرام كند كه ديد الاغ به هيچ وجه آرام نمي شود. برگشت.
بعد از مدتي متوجه شد كه سقف اتاق خراب شده و پاهاي الاغ از سقف چوبي آويزان شده، و سرانجام الاغ از سقف به زمين افتاد و مرد!
ملا نصر الدين با خود گفت لعنت بر من كه نمي دانستم اگر خر به جايگاه رفيع و بالايي برسد هم آنجا را خراب مي كند و هم خودش را از بين مي برد. 

آن وقت ديگر رسيدن به آرزوها و اهداف هم برايش بي تفاوت مي شود و فقط او مي ماند و يك خستگي بي لذت و فرصت وزماني كه ازدست رفته و به دست نخواهد آمد. ... جودي عزيزم! درست است، ما به اندازه خاطرات خوشي كه از ديگران داريم آنها را دوست داريم و به آنها وابسته مي شويم. هرچه خاطرات خوشمان از شخصي بيشتر باشد علاقه و وابستگي ما بيشتر مي شود. پس هركسي را بيشتر دوست داريم و مي خواهيم كه بيشتر دوستمان بدارد بايد برايش خاطرات خوش زيادي بسازيم تا بتوانيم دردلش ثبت شويم.
 

دوستدارتو : بابالنگ دراز

پدربزرگ خيلي پير شده بود.پاهايش ديگر قدرت راه رفتن نداشت؛ چشمهايش ديگر جايي را نمي ديد، گوشهايش نمي شنيد،حتي دنداني هم براي غذا خوردن نداشت. پسر و عروسش تصميم گرفتند ديگر او را سر ميز ننشانند، بلكه كنار بخاري به او غذا بدهند.

روزي آنها غذاي پيرمرد را در فنجاني ريختند و برايش بردند. پيرمرد فنجان را به طرف خودش كشيد. اما از دستش افتاد و شكست. عروسش عصباني شد و گفت از اين به بعد غذاي او را در تشت مي ريزد و به او مي دهد. پيرمرد آهي كشيد اما چيزي نگفت.

يك روز پدر و مادر در خانه نشسته بودند كه ديدند پسرشان روي زمين نشسته و كاري انجام مي دهد. پدر پرسيد:«ميشا تو داري چيكار مي كني؟» ميشا گفت: «دارم تمرين مي كنم مي خوام وقتي شما ها پير شدين تو اين تشت بهتون غذا بدم»

لئو تولستوي

موش گفت: «افسوس! دنيا روز به روز تنگ تر مي شود. سابق چهان چنان دنگال بود كه ترسم گرفت: دويدم و دويدم تا دست آخر هنگامي كه ديدم از هر نقطه ي افق ديوارهايي سر به آسمان مي كشد، آسوده خاطر شدم. اما اين ديوارهاي بلند با چنان سرعتي به هم نزديك مي شود كه من از هم اكنون خودم را در آخر خط مي بينم و تله ئي كه بايد در آن افتم پيش چشمم است.»

گربه در حالي كه او را مي دريد چنين گفت: «چاره ات در اين است كه جهتت را عوض كني.

 فرانتس آافكا

ترجمه: احمد شاملو

حسرت

اول برج است. به خانه مي‌روم با جعبه شيريني در دست.

چشم‌هايم خيس است و در حسرت آن خروس قندي هستم كه سال‌ها پيش، روزي پدرم با چهره‌اي خندان به من داد اما آن را پس دادم و گفتم اين هم شد شيريني؟

چشمان پدرم خيس شد.

با هم

يك روز كامل با هم بوديم و خوش گذشت، اما نمي‌دانستيم اين يك‌روز، آخرين روزيست كه با هم  هستيم.

اگر به سرمان نمي‌زد كه آن روز را با هم باشيم، امروز بي‌هم نبوديم.

پسر

از اين كه پسر دار شده بود افتخار مي‌كرد و اعتقاد داشت اين پسره، كه نام خاندانش را زنده نگه مي‌دارد.

سال‌ها بعد زماني كه درگذشت، پسر بلافاصله نام خانوادگي‌اش را تغيير داد.

درد و دل

مرد عصبي بود پك محكمي به سيگار زد و گفت:

زن! آخه چرا توي خواب هم دست از سر من بر نمي‌داري؟ چكار كنم كه بچه‌ها رو اذيت مي‌كنه؟ طلاقش كه نمي‌تونم بدم، زنمه !

خيلي ناراحتي ببرشون پيش خودت. سپس ته مانده سيگار را روي سنگ قبر خاموش كرد و رفت.

ترس

از سوسك مي‌ترسيم؛ از له كردن شخصيت ديگران مثل سوسك نمي‌ترسيم!
از عنكبوت مي‌ترسيم؛ از اين كه تمام زندگيمون تار عنكبوت ببنده نمي‌ترسيم!
از دير جوش اومدن آب براي چاي مي‌ترسيم؛ از جوش آوردن خون آدما نمي‌ترسيم!
از خواب موندن مي‌ترسيم؛ از عمري كه همه به خواب سپري شد نمي‌ترسيم!
از وقت كم آوردن مي‌ترسيم؛از هدر رفتن وقتي كه داريم نمي‌ترسيم!
از اين كه بهمون خيانت كنند مي‌ترسيم؛ از خيانت كردن به خودمون نمي‌ترسيم!
از گم كردن راه مي‌ترسيم؛ از هيچ وقت به هيچ جايي نرسيدن نمي‌ترسيم!