ساعت فلش

پادشاهي پس از اينكه بيمار شد گفت:

«نصف قلمرو پادشاهي ام را به كسي مي دهم كه بتواند مرا معالجه كند». تمام آدم هاي دانا دور هم جمع شدند تا ببيند چطور مي شود شاه را معالجه كرد،اما هيچ يك ندانست. تنها يكي از مردان دانا گفت : كه فكر مي كند مي تواند شاه را معالجه كند. اگر يك آدم خوشبخت را پيدا كنيد،پيراهنش را برداريد و تن شاه كنيد،شاه معالجه مي شود.

شاه پيك هايش را براي پيدا كردن يك آدم خوشبخت فرستاد. آن ها در سرتاسر مملكت سفر كردند ولي نتوانستند آدم خوشبختي پيدا كنند.
حتي يك نفر پيدا نشد كه كاملا راضي باشد. 
آن كه ثروت داشت، بيمار بود. آن كه سالم بود در فقر دست و پا مي زد، يا اگر سالم و ثروتمند بود زن و زندگي بدي داشت. يا اگر فرزندي داشت، فرزندانش بد بودند. خلاصه هر آدمي چيزي داشت كه از آن گله و شكايت كند. آخرهاي يك شب،پسر شاه از كنار كلبه اي محقر و فقيرانه رد مي شد كه شنيد يك نفر دارد چيزهايي مي گويد. 

« شكر خدا كه كارم را تمام كرده ام. سير و پر غذا خورده ام و مي توانم دراز بكشم و بخوابم! چه چيز ديگري مي توانم بخواهم؟»

پسر شاه خوشحال شد و دستور داد كه پيراهن مرد را بگيرند و پيش شاه بياورند و به مرد هم هر چقدر بخواهد بدهند. پيك ها براي بيرون آوردن پيراهن مرد توي كلبه رفتند،اما مرد خوشبخت آن قدر فقير بود كه پيراهن نداشت!!!. (۱۸۷۲)
لئو تولستوي

جاني كوچولو با پدر و مادر و خواهرش سالي براي ديدن پدربزرگ و مادربزرگ رفته بودن به مزرعه. مادربزرگ يه تيركمون به جاني داد تا باهاش بازي كنه. موقع بازي جاني به اشتباه يه تير به سمت اردك خونگي مادربزرگش پرت كرد كه به سرش خورد و اونو كشت
جاني وحشت زده شد...

لاشه رو برداشت و برد پشت هيزمها قايم كرد. وقتي سرشو بلند كرد ديد كه خواهرش همه چيزو ديده ... ولي حرفي نزد.
مادربزرگ به سالي گفت "توي شستن ظرفها كمكم كن" ولي سالي گفت: " مامان بزرگ جاني بهم گفته كه ميخواد تو كاراي آشپزخونه كمك كنه" و زير لبي به جاني گفت: " اردكه رو يادت مياد؟" ... جاني ظرفا رو شست
بعد از ظهر اون روز پدربزرگ گفت كه ميخواد بچه ها رو ببره ماهيگيري ولي مادربزرگ گفت :" متاسفانه من براي درست كردن شام به كمك سالي احتياج دارم" سالي لبخندي زد و گفت:"نگران نباشيد چونكه جاني به من گفته ميخواد كمك كنه" و زير لبي به جاني گفت: " اردكه رو يادت مياد؟"... اون روز سالي رفت ماهيگيري و جاني تو درست كردن شام كمك كرد.

چند روزي به همين منوال گذشت و جاني مجبور بود علاوه بر كاراي خودش كاراي سالي رو هم انجام بده. تا اينكه نتونست تحمل كنه و رفت پيش مادربزرگش و همه چيز رو بهش اعتراف كرد. مادربزرگ لبخندي زد و اونو در آغوش گرفت و گفت:" عزيزدلم ميدونم چي شده. من اون موقع كنارپنجره بودم و همه چيزو ديدم اما چون خيلي دوستت دارم بخشيدمت. من فقط ميخواستم ببينم تا كي ميخواي به سالي اجازه بدي به خاطر يه اشتباه تو رو در خدمت خودش بگيره!"