ساعت فلش

مرغ سحر ناله سركن، داغ مرا تازه تر كن

ز آه شرربار اين قفس را بَرشِكَنُ و زير و زِبَر كن

بلبل پَر بسته ز كنج قفس درآ، نغمهٔ آزادي نوع بشر سُرا

وَز نفسي عرصهٔ اين خاك توده را پر شرر كن

ظلم ظالم، جور صياد آشيانم داده بر باد

اي خدا، اي فـلك، اي طبيعت، شام تاريك ما را سحر كن

نوبهار است، گل به بار است، ابر چشمم، ژاله‌بار است

اين قفس، چون دلم، تنگ و تار است

شعله فكن در قفس اي آه آتشين

دست طبيعت گل عمر مرا مچين

جانب عاشق نِگَه‌ اي تازه گل از اين، بيشتر كن

مرغ بيدل شرح هجران مختصر، مختصر كن

عمر حقيقت به سر شد، عهد و وفا بي اثر شد

ناله عاشق، ناز معشوق، هر دو دروغ و بي ثمر شد

راستي و مهر و محبت فسانه شد

قول و شرافت همگي از ميانه شد

از پي دزدي، وطن و دين بهانه شد

ديده تر كن!

جور مالك، ظلم ارباب، زارع از غم گشته بي تاب

ساغر اغنيا پر مي‌ناب، جام ما پر ز خون جگر شد

اي دل تنگ ناله سر كن، از مساوات صرف نظر كن

ساقي گلچهره بده آب آتشين، پردهٔ دلكش بزن اي يار دلنشين

ناله بر آر از قفس اي بلبل حزين

كز غم تو، سينه من، پر شرر شد، پر شرر شد